Alem: Plantae
Bölüm: Magnoliophyta (Kapalı tohumlular)
Sınıf: Magnoliopsida (İki çenekliler)
Takım: Sapindales
Familya: Sapindaceae
Cins: Acer L.
Türkçe Adı: Akçaağaç
Yaklaşık olarak 150 farklı türü olan bitkilerdir. Her dem yeşil ve yapraklarını döken ağaç ya da ağaççık formuna sahip bitkilerdir. Anavatanı Kuzey Afrika, Asya, Avrupa, Orta ve Kuzey Amerika gibi bölgelerdir. Gençlik dönemlerinde hızlı ve daha ileri yıllarda da yavaş şekilde büyüyen bitkilerdir. Bazı türlerinde donlara dayanıklı bir form bulunmaktadır. Toprak istekleri bakımından drenajı iyi olan, organik maddece de zengin ve killi topraklarda iyi gelişim göstermektedir. Işık istekleri açısında yüksek ışık isteğine sahiptirler. Mevsimsel renk değişimine sahip olmaları ile dekoratif yaprakları dikkat çekmektedir. Yaprak yapıları ile bulundukları ortama değer katmaktadırlar. Kırmızı, mor renkli yaprakları güzel bir görünüm sunarlar. Sıcak ve kurak iklimi sevmeyen ağaç türlerinden biridir.
Çoğunlukla kışın yapraklarını döken ağaçlardır. Odunsu bitkiler içerisinde yer alan akçaağaç çeşitleri sürgünleri karşılıklı dizilmiş olup, tomurcukları ya kiremitvari dizilen pulları halinde ya da dışarında görülen iki pul ile örtülmektedir. Uzun sağlı yaprakları yapıları bakımından da basit, loplu ya da tüysüdür. Yapraklarının bazılarında sapından koparıldığın süt çıkmaktadır. Çiçek yapıları erdişi ya da bir evcikli şekildedir. Kısa sürgünlerde de dik duran ya da aşağıya doğru sarkan salkım, mürekkep salkım vaziyetinde yer almaktadırlar. Çanak ve taç yaprakları ise genellikle 5 parçalı şekildedir. Bazen de taç yaprakları hiç olmayabilir. Stamen 4-8 kadar fakat genel olarak da 8 tanedir. Ovaryumları ise iki gözlü yapıya sahiptir. Genel olarak 2 ender olarak da 3 nuks yani kanatlı meyve geliştirmektedir. Şeker akçaağacı gibi türlerde görülmemektedir. Gövde yapısı bakımından ise genç yaşlarda düzgün ve pürüzsüz, sonralarında ise derin çatlaklı levhalar halinde parçalanmış kabukları oluşur. Birçoğunda yaz sürgünleri çıkar, sonbaharda yedek madde olarak da nişarta depo etmektedirler. Sürgünlerin uçlarında nişasta, tanen, şekli madde salan türleri bulunur. Akçaağaç şurubu olarak bildiğimiz ürünleri de bunlardan üretirler.
Genel yapıları bakımından birçok farklı türü bulunmaktadır. Bunlara örnek olarak acer rubrum kırmızı akçaağaç, acer saccharinum şeker akçaağaç, acer palmatum atropurpureum japon akçaağaç, acer palmatum dissectum atropurpureum japon akçaağaç, acer palmatum japon akçaağaç, acer campestre twisted örgülü ova akçaağaç, acer negundo diş budak yapraklı akçaağaç gibi odunsu bitkileri söyleyebiliriz. Kullanımları kerestesi sarı, pembe, beyaz renklidir. Parlak dağınık gözenekleri olan akçaağaçların odunları da genel olarak ağır, beyaz ve sert yapıdadır. Yarıldıkları zaman basit bir geçitli dağınık iletim boruları bulunur. En fazla da 4 sıra halinde uzanan parlak özışınları ile göze çarparlar. Bazılarında öz odun koyu renktedir. Belirgin bazılarında ise farksızdır. Başta tornacılık olmak üzere birçok değişik amalar için kullanılan odunları vardır. Başka türlerinin besi suyundan özel şuruplar da üretilmektedir.
Işık ihtiyaçları genel olarak yüksektir. Fakat yarı gölge alanlarda da yetişebilirler. Genel olarak iyi drene edilebilen, organik maddece de zengin ve killi topraklarda iyi bir gelişim göstermektedirler. Akçaağaç çeşitleri tohumla, aşıyla ve çelikle üretilebilmektedir. Aşı yöntemleri içerisinde kalem ve göz aşı kullanılır. Tohumla çoğaltıldıkları zaman ekimden önce tohumun tabi olacağı işlemler değişmektedir. Yalnızca dişbudak yapraklı akçaağaç çeşitlerinde herhangi bir çimlenme engeli bulunmaz. Her mevsimde ayrı bir renk alan yaprakları ile göz alıcı ağaçlardır. Peyzaj alanları, yol kenarları, park ve bahçelerde ilgi çekici görünümleri ile dikkat çekerler. Her mevsim ayrı bir renk alan yaprakları, çiçek ve meyvelerinden dolayı da ilgi görmektedirler.